Dear Comrade

           

वंदन तुम्हा कराया शब्द हे पुरे नाही,
कार्य हे तव जणांचे सोपी ही बात नाही.
अवघड परिस्तिथीत ही कर्तव्य बाळगे जो,
तुमच्यात देव दिसतो तो देवळात नाही.


माणूस तो दूर झाला स्पर्श गुन्हेगार झाला,
तांडव करण्या पृथ्वीवर्ती कोरोनाचा उगम झाला.
हतबल मनुष्य आमुचा घरात कैद झाला,
लढण्या युद्ध कोरोनाशी सारा महाराष्ट्र उभा झाला.


बलिदान तो सुखाचा परिवार लेकरांचा, करतोय रातदिन म्हणून आपणा दिसे दिवस उद्याचा.
पोलीस असो वा डॉक्टर अन सफाई कर्मचारी,
सहकार्य त्यांना करणे आपली ही जिम्मेदारी.


कर्तव्य आपले चला आपण ही बाळगू या,
थोडीसी मदत धनाची CMला पाठवू या.
घरात राहुनी आपण सहकार्य हे करूया,
कोरोनाचा नायनाट सोबत मिळून आपणच करूया.


शुर वीरांची गड्या आपली आहे ही मातृभुमी,
Quarantine कर स्व:ताला शिवाजी राजेवानी,
कोरोना रूपी अफजल खानला चल हरवू  मावळ्या रे,
घेऊन सोबतीला जीवा महाले आपल्या comrade च्या रूपानी.
                                          - ©केतन रमेश झनके

Friendzone

           

जीवनात अचानक कुणी मिळतं जातं डोळ्यांना मोहून पण हृदयाला कुठे ते कळतं.

वाटलं नव्हतं माझ्यासंगे ही असे कधी होणार,
हृदयाची तार माझ्या अलगत कुणी अशी छेडणार.
डोळ्यांना माझ्या लावून आस तुझ्या स्वप्नांची,
मला ही कुणी रात्र रात्र जागवणार.

क्लास मध्ये झालेली ती पहिली भेट आजही मला आठवते,
चाहूल न करता येते मनात अन जागीच प्रेम दाटवते.
लपून तू मला कधी मी तुला बघायचो,
न कळत मना मध्ये आनंदी पिसारा फुलवायचो.

नव्हता विचार कसला पण जुळत गेले धागे,
यालाच तर म्हणतात ना प्रेम कधी मी तुझ्या कधी तू माझ्या मागे.
करते तू ही प्रेम माझ्यावर मग उगाच हा मैत्रीचा बहाणा का,
मैत्रीचा तर पिवळा असतो ना रंग मग गुलाब निवडते तू लालचं का.

तू दिलेल्या गुलाबात मला तुझाचं चेहरा दिसतो,
तू लिहलेल्या कवितांच्या ओळीन मध्ये मी दिवस रात्र भिजतो.
माझी काळजी आणि माझ्यासाठी केलेल्या ह्या गोष्टी प्रेम नाही तर काय आहे,
एक वेळा माझ्या डोळ्यात बघून सांग Special Friendship ला आपल्या काय फक्त मैत्री हेच नाव आहे.

                               - ©केतन रमेश झनके

      " तू मला खूप आवडतोस रे..... पण मित्रं म्हणून " एक वाक्य आणि खेळ खल्लास. कॉलेज लाईफ मध्ये एकतर्फी प्रेमात आलेला हा बहुतांश मुलांमधला दुःखद अनुभव. मुळात मुलींना समझने खरंच कठीण असतं हे मुलांना या वाक्या नंतरच कळू लागतं. कारण आधी प्रत्येक मजनू हा " कुछ कुछ होता है " चा राहुल आहे असेच स्वतःला समझतो, नंतर तो " तेरेनाम " चा राधे आहे हे त्याला कळतं. काही मुलांच्या बाबतीत हा राहुल " प्यार का पंचनामाचा " लिक्विड सुद्धा असतो. मुलींच्या तुलनेत मुलांचं मन खूप हळवं असतं असे काही विचारवंत म्हणतात, पण खरं बघायचं झालं तर मुलांचं हळवं मन फक्त मुलगी प्रेमातपडे पर्यंतच असतं. नंतर मुलगा कबिरसिंग आणि मुलगी बिचारी प्रीती, आणि सुरू होते बेखयालीचा कार्यक्रम.
              मुली त्या व्यक्तीशी जास्त प्रेमाने किंवा जास्त मानमोकळेपणाने बोलतात ज्यांच्याशी त्या बोलण्यात comfortable असतात. कारणही तितकेच सोपे आणि सरळ आहे लाभलेला सहवास, एकमेकांबद्दल आपुलकी आणि त्यांना बोलून मोकळं वाटेल असा स्वभाव असेल तर त्या comfortable feel करतात. पण मुलांचं मन थोडं वेगवान असतं, त्यांना आवडणाऱ्या मुलीबद्दल त्यांची theory काही वेगळीच. पहिल्या दोन भेटीत बोलल्यावर तिसऱ्या भेटीत साधा हातांचा स्पर्षजरी झाला विकेट पडली समझायची. आणि इथूनच सुरू होतो मुलांच्या मनावर त्या मुलीचा परिणाम. मग तिचं नेहमीसारखं मनमोकडं बोलणं प्रत्येक वेळी नवीन कौतुक वाटू लागतं. तिला दहा वेळा पाहिलेल्या त्याच पोषाखमध्ये ती अकराव्या वेळा काही वेगळीच वाटू लागते. तिची सुंदरता आणि रूप एखाद्या हिंदी सिनेमातल्या नटीला मागे टाकेल अशी वाटू लागते. असा हा मुलगा वाहत वाहत प्रेमाचा प्रवास करू लागतो, आणि मुलीच्या नकारात्मक विधानाने जणू ह्याची नावच बुडायला येते.
      अश्या मुलींच्या या कृतीला इंग्रजी मध्ये Friendzone असे म्हणतात. म्हणजेच अशी भिंत ज्यात तुम्ही पुढे प्रेमाच्या दिशेने जाऊ शकत नाही कारण असे करण्यास मुलीची तुम्हाला परवानगी नसते. आणि मागे येऊ शकत नाही कारण आता सवय झाली आहे बोलण्याची, बोलण्यात रमण्याची आणि तिला बोलतांना नेहमी हसवत राहण्याची. 

Last words

     

             

If it's not you if it's not me,
then who’s the culprit we don’t want to be.
Why true love has to pass so many of hurdles,
Your love can't be said true if you can't lurdle.

Do you remember the time we spent together happily,
Do you remember those touches which last the entire night specially.
Those were my precious years that was a precious time,
I still need you in my life I still want you to be mine.

I still feel your hand on my shoulder when I drive my bike every time,
I still hear your whisper in my ears, which had promised me to be there in my bad times.
I know same would be your situation, same would be your pain,
same would be the love we had, same would be our emotional drain.

Nothing I pray to god I only wish for to be fine,
May you get all the happiness of the world may you get everything divine.

Not a single drop of tear your eye should borrow,
Take all my happiness and give me your immense sorrow.
May be these are my last words but those strings always attach,
Nor this society nor lord almighty can ever detach.
                              - ©Ketan Ramesh Zanke

मैत्री तुझी आणि माझी

       

          " मैत्री तुझी आणि माझी "

मैत्रीला तुझ्या माझ्या हळू हळू बहरतांना मी पाहंलय,
वाळवंतात ही फुलाला उमलतांना मी पाहंलय,
माझ्या हृदयाच्या ठोक्यांना तुझासाठी गातांना मी पाहंलय,
माझ्या डोळ्यांना तुझ्या आठवणीत आज बोलतांना मी पाहंलय.


असतेस तू बोवती तेव्हा मला का जग विसरावेसे वाटते,
तुझे हसणे आणि ते क्षणात रुसण्यात का रमून राहावेसे वाटते,
आहेस तू माझ्यासाठी कोण का ओरडून सांगावेसे वाटते,
दूर जाते वेळी का तुला पुन्हा भेटावेसे वाटते.


असली तू सोबत की मला दुसरं काहीच दिसत नाही,
पावसाच्या झरीतही जसं अळूच पान भिजत नाही,
तुला भेटल्या शिवाय मला पुढले शब्द सुचत नाही,
पाण्या शिवाय मासा जसा जगू जगत नाही.


मी फुटाना प्रसादाचा तू साखरेची गोड खळी,
वाटे मला होतीस कुठल्या जन्मी तू माझी जुळी,
मैत्रीच्या तारेने जुळली कसली ही साखंळी,
अमावसेच्या रात्रीतही जशी झगमगली रांगोळी.


आयुष्याच्या वडणावर पुन्हा पुन्हा मी झुरतो,
तुझ्या साथीच्या प्रकाशाने नव्या जोमाने मी उजाळतो,
आठवण तुझी करून शांत रात्रीस मी निजतो,
देवी आहेस तू माझी म्हणून तुलाच मी पूजतो.

                                   - ©केतन रमेश झनके

               मैत्री म्हणजे जगण्याचे साधन, सुखाचें अंगण, दुःखात धिर देणारा सुखद खांदा आणि ताणूनही न तुटणारा प्रेमाचा अतूट धागा. मैत्री ही कुणाशीही असू शकते त्याला वयाची मर्यादा नाही, त्याला स्त्री-पुरुषच असण्याची आवश्यकता नाही. प्रत्येक ती व्यक्ती जी तुम्हाला तुमच्यापेक्षा चांगलं ओळखते, तुमची काळजी करते, तुमच्या सुखा-दुःखात सदैव साथ देते त्या व्यक्तीशी तुमची मैत्री होणे सहाजिकच. मैत्रीच्या नात्यामध्ये Physics चा फंडा खूप छान शोभतो. Physics म्हणते " Opposite charges attract each other ". अगदी खरं आहे मुलाचं आणि आईचं, बाबांचं आणि मुलीचं, भाऊ आणि बहिणीचं किंवा एक मुलगा आणि मुलगी यांच्या मैत्रीचं नातं काही वेगळंच.

            पाळीवप्राणी हे मनुष्याचे सर्वात चांगले आणि अखेरच्या स्वासा पर्यंत मैत्री निभावणारे एक जगजाहीर नाते आहे. निस्वार्थ प्रेम हे प्राण्यांनकडून शिकावे असे म्हणतात. तुम्ही हचिको नावाच्या कुत्र्याची गोष्ट ऐकली असेलच तशी मैत्री आणि तसा जिव्हाळा मनुष्यामध्ये सापळणे कठीणच. जपान मध्ये राहणाऱ्या एका शिक्षक उनो आणि त्याचा कुत्रा हचिको याची ही गोष्ट. उनो आणि हचिको आनंदात एका घरात राहायचे. रोज ड्युटी वरून जेव्हा उनो घरी यायला निघायचा स्टेशन बाहेर हचिको त्याची वाट बघत असे. दोघांचे आयुष्य हे एकमेकांशिवाय अपूर्ण होते. एके दिवशी नेहमी प्रमाणे उनो आणि हचिको स्टेशनला आले. त्या दिवशी केलेला गुडबाय हा शेवटचा असेल हे हचिकोला देखील कुठे ठाऊक. नेहमी प्रमाणे सायंकाळी ड्युटी संपवून उनो येत असेल या अपेक्षेने हचिको स्टेशन बाहेर त्याची वाट बघू लागला. उनो चा मृत्यू झाला होता, त्याला ब्रेन स्ट्रोक आला आणि तो ड्युटीवर असतांनाच मरण पावला. त्या दिवशी हचिको स्टेशन बाहेर त्याची वाट बघत होता. हिवाळ्याच्या दिवसात बर्फवरश्याव सुरू होता आणि हचिको तरीही तिथेच वाट बघत बसलेला होता. उनोचा मुलगा हाचिकोला शोधत आला आणि त्याला घरी घेऊन गेला. रोज हचिको नित्यनियमाने सकाळी स्टेशन बाहेर बसायचा आणि सायंकाळी नेहमीच्या वेळे पर्यंत वाट बघायचा. इतरांप्रमाणे हाचिकोला हे कळणे खूपच कठीण होते की त्याचा जिवलग मित्र उनो आता जिवंत नाही. हचिकोची जबाबदारी आता उनोच्या मुलावर होती. उनोचा मुलगा हचिकोला घेऊन दुसरी कडे राहू लागला. हचिको तिथून पळून आला आणि नेहमीच्या ठिकाणी उनोची वाट बघू लागला. त्याला रोज ही अपेक्षा असायची की एक दिवस नक्कीच त्याला उनो दिसेल आणि दोघे सोबत घरी येतील. हचिको आणि उनोला ओळखणारा एक हॉटेल मालक रोज हचिकोला खायला देत असे. हचिकोची तळमळ आणि त्याचं प्रेम बघून हॉटेल मालक सुद्धा भारावून गेला. सलग ९ वर्षे हचिको उनो ची वाट बघत राहिला. रोज नित्यनोयमाणे प्रामाणिकपणे हचिको आपली मैत्री निभावत राहिला. शेवटी प्राण सोडले हचिकोने पण एक दिवस उनो येईल हा विश्वास कमी होऊ दिला नाही. मैत्रीचा असा प्रामाणिकपणा आणि असं प्रेम खरंच मनुष्यामध्ये नाही सापडू शकत. उनोच्या कबरी जवळ हचिकोची कबर बनवण्यात आली. जपान मध्ये शिबुया नावाच्या ज्या स्टेशन वर हचिको उनोची वाट बघायचा त्या स्टेशन जवळ हचिको चा पुतळा उभारण्यात आला. 

शुभमंगल सावधान

Maharashtrian_couple

          "  शुभमंगल सावधान "

ना बोलता ऐकू यावे अशी हाक देशील का,
आठवेल मला पुढल्या जन्मी असा सहवास देशील का.
मेहेंदी ने रंगलेला तुझा तो हात माझ्या हातात देशील का,
पहिल्या पावसाचा तो मृदुल सुगंध या नभास देशील का.


दिला साथ मला नेहमी माझे जीवन फुलले,
कधी झालो मी तुझा माझे मलाच ना कळलें.
फिरणाऱ्या या भवऱ्याला तू जागीच बसवले,
काळ्या दगडाच्या रेषेला ही तू पुसून दाखवले.


दूर करून माझे दुर्गुण माझा स्वीकारं तू केला,
जेव्हा लढलो नाशीबाशी मला आधार तू दिला,
तुझी गरज लागते मला जीवन जगाया,
तूच माझा प्रतिबिंब तूच माझी अबोल छाया.


चंद्र दिसला मला की तोच मधुचंद्र वाटे,
तुझ्या मिठीत शिराया भावनांचा पूर दाटे,
रोज बंद डोळ्यांनी सांग ना तुला कुठवर पाहू,
तुझ्यासंगे राहायला अजून किती वाटं पाहू.


माझ्या मनामध्ये तूच घरा मध्ये तुझी आसं,
माझा संसार थाटाया तू येणार हमखास,
तुझा बिना नको मला तो हळदीचा वासं,
तू oxygen माझे फक्त तुझ्या पाशीच माझा स्वासं .

                                           - ©केतन रमेश झनके

           साखरपुडा ते लग्न या मधला प्रवास हा प्रत्येकाच्या आयुष्यातला अविस्मरणीय प्रवास असतो. दोन अनोळखी व्यक्ती जेव्हा एकमेकांना ओळखण्यास सुरुवात करतात हृदयाची ती होणारी तगमग ही काही वेगळीच असते. दिवस-रात्र फक्त त्याच व्यक्ती बद्द्ल तुम्ही सतत विचार करत राहतात. झोप येई पर्यंत एकमेकांशी बोलणे, डोळे उघडताच गुड मॉर्निंगचा मेसेज करणे आणि दिवसभरातल्या घडलेल्या गोष्टी एकमेकांना सांगत राहणे यात कसा हा वेळ जातो काहीच कळत नाही. एकमेकांच्या आवडी-निवडी, भूतकाळातल्या घटना, पुढील होणाऱ्या वाटचाली, राग आणि प्रेम हे जाणीव करून देतांना आणि अनुभवताना एक सुखद तरंग आयुष्यात आल्याची जाणीव होते. मनाची उत्कंठता आणि व्याकुळ भावना आपल्याला इतकी गुंतवून ठेवते की स्वतःपेक्षा ही आपण त्या व्यक्तीवर प्रेम करू लागतो. या काही महिन्यांच्या काळात केलेले हट्ट, हास्य, रुसवे आणि नसंपणारे बोलणे कधी संपूच नये असे वाटते. लग्नाची शॉपिंग, सोयर्यांच्या भेटी, घराची सजावट, अमंत्रणाची यादी या सर्वांमध्ये हा सुखाचा अनमोल वेळ लगेच निसटतो आणि येतो दिवस लग्नाचा.
         दिवस तो एकमेकांच्या आयुष्यात शामिल होण्याचा. थोरांच्या आशीर्वादाने आणि साक्षीने एकमेकांच्या सुख-दुःखात सहभागी होण्याच्या. परिवार, सगेसोयरे, मित्र-मैत्रिण आणि अपल्यावर प्रेम करणाऱ्या सर्व हितचिंतकांच्या उपस्थितीचा.

Love_birds

बलात्कार

     

              " बलात्कार "

हमदर्दी नही इंसाफ चाहिए,
बेटियो के लिए सुरक्षित सम्मान चाहिए.
कबतक दरिंदो के हवस से जले कोई आसिफा, निर्भया या प्रियंका,
बलात्कारियो को जेल नही सजा सरेआम चाहिए.

जिंदा जलादो उन हैवानो को तड़प जरा उन्हें भी महसूस हो,
काटकर फेकदो उनकी मर्दानगी बेबसी जरा उन्हें भी मालूम हो.
कानून ना कर सके तो ये हमे ही करना होगा,
हाथ मे मोमबत्ती नही हथियार अब लेना होगा.

कानून के हाथ लंबे है तो फिर सजा में इतनी देरी क्यों,
न्याय का मंदिर भी न्याय न दे सके ऐसी मजबूरी क्यों.
हादसे दोहराए जाते है पर इंसाफ नही मिलता,
बस नाम और जगह बदल जाती है ये अधर्म नही थमता.

एड़िया घिस जाती है कोर्ट के चक्कर लगाते,
उमर बीत जाती है केस की सुनवाई सुनाते.
सख्त न हो कानून तबतक कोई डर न रहेगा,
सुरक्षित न होगी बेटिया न ये जुल्म रुकेगा.

फरियाद हमारी कोई सरकार नही सुनेगी,
फिर बलात्कारियो के धर्म पर बस राजनीति ही होगी.
मंदिर-मस्जिद के लिए हम आपस मे लढ़ जाते है,
जबतक लढ़े न सरकार से सख्त कानून के लिए....  बलात्कार की ये आंधी शायद ना थमेगी.

                                  - ©केतन रमेश झनके

            आए दिन बलात्कार की घटनाएं बढ़ रही है, बढ़ रही है साथ ही उसकी क्रूरता. भारत मे हर १५मिनट में किसी लड़की से दुष्कर्म होता है. जिसकी शिकायत शायद दर्ज भी न होती हो. कही बदनामी के डर से कही प्रशाशन की लापरवाही से जुल्म होकर भी उसकी शिकायत नही हो पाती. इन घटनाओं को रोका कैसे जाए या इसपर महिलाओं को सुरक्षा कैसे प्रदान की जाए ?? ये बस सरकार की नही तो हमारी भी जिम्मेदारी बनती है. सरकार कांग्रेस की हो या भाजपा की अपनी नाकामी के लिए ये बस एक-दूजे को दोषी ठहराएंगे. निर्भया केस के बाद सरकार ने कुछ २हजार करोड़ की निधि महिलाओ के सुरक्षा हेति जारी की थी. जिसमे से केवल ९ फीसदी ही उपयोग में लाई गई. कौन पूछेगा इनसे सवाल ?? कहा गया इतना पैसा ?? इतनी निधि जाहिर होने के बाद भी ना तो महिलाओ में डर कम हुआ ना तो निधि का उपयोग.

           बात जब आस्था की हो तो हर उम्र का व्यक्ति चाहे वो गरीब हो या अमिर एक जुट हो जाते है. बात जब सरकार से आरक्षण की हो, किसी कानून के अपक्ष में हो लोग रास्तो पे उतर आते है. लेकिन जब बात महिलाओ के सुरक्षा की हो क्यों वही जज्बात आम नागरिकों में नही दिखता. महिलाओ के लिए रहने हेति असुरक्षित देशो की यादि में भारत १३३वे  क्रमांक पे है. विदेशी महिलाओ से बतसलूखि और छेड़छाड़ के मामले इतने बढ़ चुके है की महिला पर्यटक यहाँ आने से कतराने लगे है. सरकार द्वारा बात तो की जाती है महिला सुरक्षा के लिए लेकिन  फिर क्यों बलात्कार कम नही होते, क्यों डर नही है बलात्कारियो में ?? हैवानियत के इस क्रूर कृत्य को अंजाम देने से पहले क्यों किसी कानून का खयाल नही आता. उत्तर साफ है फाँसी की सज़ा तो तय होती है पर फांसी नही होती. ७ साल की सज़ा लेकर वही अपराधी फिर नया अपराध करता है. इसीलिए शायद हैदराबाद सामूहिक बलात्कार और हत्या केस के आरोपियों के किए हुए एनकाउंटर का हर भारतीय ने स्वागत किया. हर कोई चाहता है की बलात्कारियो को ऐसी सज़ा मिले जिसे देख फिर कोई दुष्कर्म करनेसे पहले १०० बार सोचे.

domestic-violence

Mental Asylum

          Mental Asylum

Random thoughts of random people,
Random is my delusion.
It's a truth or a lie l'm dealing with, Or its a cliche illusion.

Hard to believe, hard to forget, Nothing seems real,
I'm living in the flashblack of happytime,
Where memories are bitterly cruel.

I'm hungry, I'm paniced, I'm tired, I'm lost,
But why I feel nothing...?
I was loved, I was cared by, I was fullfilled,
But now why I remember all these things...?

I want to reach the farthest point where no eco could be heard,
I'm stucked in the land of charlatan's, where everyone has suffered.

I travel in thoughts a lot,
World map is just on the blink of my eye.
I live there the life I dreamt of,
A place where I don't want to die.

I enjoyed my ride there,
As if I was drugged,
When came to reality,
I realise my life is just fucked.

You will not understand how agonizing is my inner realm,
The one who is failed,
The one who is dumped,
The one who is lost,
Can only understand my mental asylum.

                       - ©Ketan Ramesh Zanke

          Did you ever speak to yourself and give yourself sympathy.. ??

Did you ever visualise your own imaginations or brutal past event.. ??

Did you feel silence even in a crowd and chaos.. ??

Welcome to the club, you are dealing with depression and anxiety. Lack of sleep, mood swings, irritation is common symptoms of you being depressed.

You might have different reasons for whatever you are going through, but when everything ended up with frustration. you should start worrying about yourself.

          At a primary level when you start to feel it, consult your family, friends or loved ones. Sometimes word of your lovable person heals your pain quicker than medicine. If you're someone that didn't want to speak to anyone about your feelings. Start doing exercise and meditation it helps you mentally and physically. Half of the today's generation is dealing with same issues, so the rate of committing suicide is increasing day by day. When you're at a secondary level make sure you keep yourself busy with work or things you like to do. If you succeed in keeping yourself away from overthinking, you'll definitely running good. If you are unable, then you might enter the critical zone.

Mental_Asylum

     Zone where no matter how your surrounding is, no matter how fulfilled your life is. Everything happening around you irritates you. Even if it's your mistake and you know it, still you'll blame someone. someone's suggestion, words of appreciation may even make you anxious. Due to the lack of awareness regarding depression and anxiety people considered it as mental illness or something which can't be treated. But the truth is, it can be cured by taking some precautions and implementing some efforts. Everything is possible if you allow yourself to heal you. Allow your heart to share your pain by talking to your close ones. Allow your brain to stop its inner war by doing exercise. The human brain is capable of doing anything. If your willpower is strong, your dedication is consistent and your efforts are genuine, you can achieve anything.

अपयश

           

               " अपयश "

जेव्हा घरटे बांधाया पंख पसरून गेलो,
काडी कचरा अन धागा जेव्हा वेचायला गेलो.
वारा पावसातून जीव वाचवाया गेलो,
वीज पडली कुठून जागा शोधायाला गेलो.


घर मातीचे असो वा असो चार भिंती,
हाथ दानाचे नसले तर कसली श्रीमंती.
स्वतः राहून उपाशी गाव वाढायाला गेलो,
वीज पडली कुठून जागा शोधायाला
गेलो.


नशिबावर बोट आले,
अश्रू दोड्यातुन आले.
सारे खापर फुटाया देवाचे नाव आले, वीज पडली कुठून जागेचे शोध सुरू झाले,
पण माझ्याच का घरावर असे प्रश्न उभे झाले.


एक प्रकाश निघाला धीमा आवाज ही आला,
जे  घडले सारे काही त्यावर बोलू तो लागला.
" जिथे उन पडले होते तिथे पाऊस ही आहे, हार के बाद ही जीत हे तर जगाचीच रीत आहे ".


ऐकून तोचि वाणी मन रडाया लागले,
पुन्हा प्रयत्न करायचे मग आले कितीही अडथळे,
त्या प्रकाशाला नाव देव असे मग मिळाले.
ते तर होते स्वतःचेच अंतकर्ण  पण ते लपून राहिले.

                                         - ©केतन रमेश झनके

•            म्हणतात ना " वक्तसे पहले और किस्मत से ज्यादा किसींको कुछ नही मिलता".

असंच असतं आपल्या आयुष्याचं सुद्धा, अचूक वेळी अचूक संधी टिपणार्यालाच यश मिळतं. जीवनाचे उन्हाळे-पावसाळे हे प्रत्येकाच्याच नशिबी असतात फक्त त्याचा काळ वेगळा वेगळा, पण असतात जरूर. त्या क्षणी कुणी असेल धीर देणारं तुमचं प्रेम, आई-वडील, मित्रंपरिवार किंवा शुभचिंतक तर मदत मिळते थोडी पण नसेल तर हा प्रवास आणखीच त्रास देणारा ठरतो.

          मी तर कधी कुणाचे वाईट नाही केले मग माझ्याच सोबत का असं घडतं ? देव माझ्यावरच का इतका दुर्लक्ष करतो ? हे येणारे प्रश्न आणि घडणारा त्रास प्रत्येकालाच येतो. जगात सुखी तरी कोण आहे ?? निट विचार केला तर आपले दुःख आणि अपयश हे इतरांच्या तुलनेत काहीच नाही. आपल्याला २ वेळेची भाकर आणि वस्त्र-निवारा तरी मिळते, रस्त्यावर भीक मागणार्याचं काय असेल बरं आयुष्य ?? डोक्यावर छत्र नाही, मोकाट जनावरासारखी ती अवस्था. खायला मिळेल की नाही हे ठाऊक नाही पण रिकाम्या पोटी तसेच जगावे लागते. एक वेळा स्वतःला त्यांच्या जागी ठेऊन बघा, स्वतःचं आयुष्य खूपच सुख-सोयीचं आहे असं जाणवेल.

Failure

        तुमच्या चुका तुम्हाला शोधायच्या असतील तर सर्वात सोपा उपाय म्हणजे काही वेळ एकटे घालवा. स्वतः बद्दल व्यक्ती तेव्हाच नीट विचार करतो जेव्हा तो पूर्णपणे एकटा असतो. कुणाची कुजबुज नाही कुणाशीच हितगुज नाही मग बघा कसं स्वतःचंच मन आपल्याशी बोलू लागतं. आपल्याच चुका आपल्याला दिसू लागतात आणि मार्गही आपण स्वतःच शोधतो, त्यालाच इच्छाशक्ती/विचारशक्ती असे म्हणतात. आपली विचारशक्ती इतकी दांडगी असते की ठरवलेली अदृश्य गोस्ट सुद्धा अस्तित्वात आणायला ती भाग पाडते. फक्त गरज असते स्वतःवर विश्वास ठेवण्याची आणि प्रयत्नांना प्रामाणिकपणे पार करण्याची. सगळे अडथळे आपोआप मग दूर होतात आणि जसा काही चमत्कारच झाला असावा असं आयुष्य बदलू लागतं. आपण त्या चमत्काराला देव म्हणत असलो तरी वैज्ञानिक त्याला इच्छाशक्ती असेच म्हणतात. 

        सांगण्याचे कारण एवढेच की त्याला देवाचा चमत्कार म्हणा की तुमची इच्छाशक्ती. तुमचं अंतःकर्ण तुम्हाला कुठल्याही परिस्तिथीला सामोरे जाण्याचे बळ देतो फक्त स्वतःच्या मनाची हाक ऐका. अपयश आयुष्यात नसेल तर सुखाची चव लागत नाही. सोनंही क्षमतेपेक्षा जास्त तापावल्या जातं तेव्हा कुठे आपण त्याचे रूपांतर दागिन्या मध्ये बघतो. मग आपलं आयुष्य असच कसं बरं चमकेल. तापू द्या तुमच्या मेहनतीला, कष्ट एक दिवशी नक्कीच तुमची ओळख समाजात निर्माण करतील. आधी अपयश नंतरच यश हा निसर्गाचा नियम आहे.

नवरात्र

           

                 नवरात्र 

सृष्टीची या जननी तू भक्तांची तू आई,
मंडळ उभारून ९ दिवसांचे गुणगान तुझे जग गाई.
दुखहरणी तू सुखदाता तू भक्तीचे लोभ तुला गं नाही,
गोंधळ मांडुनी गुलाल उधडीतो गोंधळाला ये आई.

सिंहावर बैसुनी मंडळाच्या आली तू दारी,
डरकाडी घेई गगणाशी तुझी स्वारी.
नावाचा तुझ्या दिवस-रात्र नभात आवाज गुंजतो,
९ दिवस भक्तीचा तुझ्या जल्लोश आम्हा येतो.

तुझ्या या जगात हा अनर्थ का वाढला,
महिलांवर अत्याचार आणि बलात्कारास का जोर आला.
तू सुद्धा एक स्त्री आहे मग तुला राग का येत नाही,
नराधमाना मारण्यासाठी तू आता अवतार का घेत नाही.

किती ऐकावी खैरलांजी, निर्भया आणि कोपरडीची किंकारी,
कधी तर शस्त्राने तुझ्या विनाश त्यांचा कर.
पुन्हा एकदा घडू दे वध आजच्या दैत्यांचा,
दे स्त्री शक्तीचा जगास तू जागर.

नको देऊ स्त्रियांना असले जीवित मरण,
कधी सती, कधी बालविवाह किती करावे त्यांनी सहन.
युग बदलो की बदलो कितीही पिढ्या अत्याचार तसेच राहतात,
पोटातच तुला मारणारे ९ दिवस का तरी तुलाच पूजतात.

                                         - ©केतन रमेश झनके

Jogeshwari devi

           भारताच्या कानाकोपऱ्यात साजरा होणारा हा उत्सव. प्रत्येक राज्यात विव्हीद परंपरेने ओळखला जातो. भारतातच नाही तर नेपाळ आणि इतर देश जिथेही हिंदूंची संख्या जास्त आहे अश्या अनेक देशांमध्ये नवरात्र उत्सव साजरा होतो.नवरात्री ही आधी कृषीविषयक कारणांमुळे ओळखल्या जायची. पहिल्या पेरणीनंतर शेतकरी घट बसवायचा आणि दहाव्या दिवशी त्याचे रूपांतर रोपट्यामध्ये व्हायचे असा नवरात्रीचा अर्थ होता. नंतर त्याला धार्मिक वळण आले आणि दुर्गादेवी चा महिषासुरवर झालेला विजय हा धर्माचा अधर्मावर झालेला विजय असे त्याचे कारण नवरात्र उत्सवास मिळाले.
         ९ दिवस दुर्गाचे ९ रूपं पुजले जातात आणि ९ रंग त्या ९ दिवसांचे महत्व सांगतात.
१) शैलापुत्री - लाल रंग - निसर्ग आणि पवित्र
२) ब्राह्मचरिणी - निळा - मोक्ष
३) चांद्रघंटा - पिवळा - सौंदर्य आणि शौर्य
४) कुसमुंडा - हिरवा - हिरवड पालवी आणि हास्य
५) स्कंदमाता - राखाडी - धाडसी आई
६) केत्यायनी - केशरी - शूर आणि धैर्यवान
७) कालरात्री - पांढरा - अधर्मावर मात
८) महागौरी - गुलाबी - बुद्धीमत्ता आणि शांती
९) सिद्धीदात्री - आकाशी निळा - सुख, आशीर्वाद आणि सकारात्मकता

         पण आजच्या दानवांच काय ??
बलात्काराचे प्रमाण दिवसेंदिवस इतके वाढत चालले आहे की एकेकाळी आपल्या संस्कृतीसाठी प्रसिद्ध असलेला हा देश, आज महिलांवर अत्याचार आणि बालात्कारांसाठी जास्त प्रसिद्ध होत आहे. २ वरश्याच्या मुली पासून ते ८० वरश्याच्या वृद्ध महिले पर्यंत बलात्काराच्या घटना दिवसेंदिवस ऐकायला मिळतात.
याला जवाबदार कोण आहे ?? मुलांना शिस्त आणि संस्कार न देऊ शकलेले पालक की भारतीय न्यायव्यवस्था ??
स्त्रियांना दुय्यम व्यवहार आणि गुलामीत ठेवणारी रूढी अन परंपरा की बेलगाम झालेली आजची पिढी ??
     

ब्रेकअप

     

               " ब्रेकअप "

कशी सांगू माझ्या मनाची ही व्यथा,
तिच्या अन माझ्या तुटलेल्या प्रेमाची ही कथा.
जीव जुळतो जिच्याशी आयुष्य जगण्यासाठी,
किती होते व्याकुड मन तिच्या एका हाके साठी.


मी होतो ढिगार मातीचा ती होती माझा कुंभार,
पाणी पडले होते कमी अन चुकला होता थोडा आकार.
का होत होते हे होता येत फक्त विचार,
नात्यांच्या गणिताला आमच्या जसा लागला होता भागाकार.


चूक तिची ना माझी होती दोष लागलेल्या सवयीचा होता,
बोलणारे ओठ अन ऐकणार्या कानाच्या वाढलेल्या दुराव्याचा होता.
अंतर कमी होईना सवय दूर जाईना,
दुखवेल कुणी म्हणून भांडनाचा पुढाकार कुणी घेईना.


झाले भांडण झाले समझवने मित्रही सारे बोलून मोकळे झाले,
ठरवलेली मुदत अन स्वतःला बदलण्याचे सारे प्रयत्न ही बेहाल झाले.
नाही शक्य दोघांना मग ब्रेकअप हाच तर सोपा उपाय आहे,
निदान लग्न करून घटस्पोट घेण्यापेक्षा ब्रेकअप हा तर योग्यच पर्याय आहे.


म्हणून खचून न जाता आयुष्यात पुढे वाढा,
मनाने परवानगी दिली तर दुसरी कडे शिफारस लावा.
प्रेम होऊ शकतं पुन्हा, जन्म पुन्हा मिळत नाही,
नसेल नशिबी तिच व्यक्ती तर वाट पाहण्यातही काहीच अर्थ नाही.
                                          - ©केतन रमेश झनके
     

Breakup       

१० मधून ६ लोकं तरी आज असे मिळतील वाचकांमध्ये ज्यांचं आयुष्य माझ्या या कवितेमध्ये कुठेतरी साम्य शोधते. फक्त ब्रेकअपचे कारण वेगळे वेगळे असू शकतात. कुणाचं संशयी वृत्ती मुळे, कुणाचं घरच्यांनी होकार नाही दिल्या मुळे, कुणाला प्रेमातच धोका मिळाल्या मुळे तर कुणाला आजकाल जास्त प्रचलित असलेल्या लॉंग डिस्टन्स रेलशनशीप मुळे. कारण काहीही असो होणारा त्रास आणि घडलेला तो निर्याय कुठेतरी आपल्याच करतूतीचे परिणाम असतात. म्हणून तर म्हणतात ना जो होता है अच्छे के लिए ही होता है.

           कुणावर जीवापाड प्रेम केलं असेल तर नक्कीच जीवन अस्थ्यवस्त होतं ब्रेकअप झाल्यावर. रोजची ती सवय, तो लाभणारा सहवास कुठेतरी नसल्यामुळे आयुष्य अस्थिर होणे अगदी सहाजिक आहे. पण या पेक्षा अजून योग्य काय असेल की ज्या व्यक्ती सोबत तुम्ही सात जन्माची स्वप्ने रंगवून बसतात तो व्यक्ती नेमका त्या स्वप्नांसाठी बनलेला नसेल तर ?? घडलेल्या साऱ्या प्रकारात आपण नशिबाला, एकमेकांना, घरच्यांना, देवाला दोष देतो आणि आपल्या मनाप्रमाणे त्याचे कारणे शोधतो. पण टाळी एका हाताने वाजत नाही ते खरंच, आपण कुठेतरी कमी पडलो situation सांभाळण्यात हे आपण लक्षातच नाही घेत. जेव्हा चूकच आपली आहे मग खचून जाण्यात काय अर्थ ?? या उलट विचार केला तर एक अनुभव आला, आपण कुठे कमी होतो किंवा काय केले असते तर ब्रेकअप नसते झाले याची जाणीव झाली. म्हणून म्हणतात ना प्रेमात पडू नका, तर खंबीर उभे रहा.

Alone_but_happy